The Dancing Green, by J. Glyn Davies. “A family tradition put into verse. Angharad James of Cwm Pen Amnen, Dolwyddelan (1677-1749), poet, harper and farmer. She used to make her maids and men dance every day, to the music of the harp, on Clwt y Ddawns, a ring of turf still known by that name. Owen Thomas, in his biography of her descendant, John Jones, Talsarn, says that she used to play in all weathers, wet or fine, but I have not seen a harp yet that would stand a shower of rain. The refrain can be danced; it should not be played too fast”. (J. Glyn Davies).
Words
Mae tinc y delyn ar glwt y Ddawns,
Clywch y tanne yn tiwnio.
A chymred gwaith yn y Cwm ei siawns.
Clywch y tanne yn tiwnio.
Dowch yno i ddawnsio yn ysgafn droed,
Y dawnsio dela a fu erioed,
Clywch Angharad yn tiwnio.
Ffa la la la la la la la la,
Ffa la la la la la la la la,
Fa la la la la la la la la,
Clywch Angharad yn tiwnio.
Yng Nghwm Pen Amnen mae dawnsio del,
Clywch…
Rhwng Siôn a Chatrion a Wil a Nel,
Clywch…
A phawb at ei gilydd yn ienctid glân,
Yn dawnsio yn fuan â chamre mân.
Clywch…
Mae sŵn y delyn dros frig y brwyn,
Clywch…
A gefn y gwynt yn ymdonni’n fwyn,
Clywch…
Mae’r cryman am ddawnsio yn syth o’m llaw,
Wrth ganlyn trawiade y tanne draw,
Clywch…
Mae’r sodle’n gwingo ers hanner awr,
Clywch…
Ni fedra i mo’u cadw nhw ar y llawr,
Clywch…
Mae’r delyn a’r ddawnsio yn mynd o hyd,
Mi af i’w canol â chlec i’r byd,
Clywch…